Regularne cykle miesiączkowe stanowią istotny wskaźnik zdrowia kobiety, szczególnie w kontekście hormonalnym. Zaburzenia miesiączkowe, które obejmują brak miesiączki, nieregularne cykle czy zbyt obfite krwawienia, mogą być objawem poważnych problemów zdrowotnych, dlatego wymagają uwagi i odpowiedniego postępowania diagnostyczno-terapeutycznego.
Jakie powinny być regularne miesiączki?
Prawidłowy cykl menstruacyjny trwa od 21 do 35 dni, przy czym za normę uznaje się średnio 28 dni. Krwawienie miesiączkowe zazwyczaj trwa od 3 do 7 dni a utrata krwi w trakcie cyklu wynosi około 30-80 ml. Regularność cykli oraz ich długość zależą od skoordynowanej pracy układu hormonalnego, w szczególności przysadki mózgowej, podwzgórza oraz jajników. Stabilny cykl menstruacyjny jest także wskaźnikiem odpowiedniego funkcjonowania macicy i układu hormonalnego.
Brak miesiączki – co jest powodem do niepokoju?
Brak miesiączki jest jednym z najczęściej zgłaszanych zaburzeń miesiączkowania. Może on występować jako brak pierwszej miesiączki do 16. roku życia (pierwotny brak miesiączki) lub jako brak kolejnych miesiączek przez co najmniej trzy miesiące u kobiety, która wcześniej miała regularne cykle (wtórny brak miesiączki). W przypadku pierwotnego braku miesiączki przyczyną mogą być nieprawidłowości anatomiczne, takie jak wady rozwojowe narządów rodnych, ale także zaburzenia hormonalne lub genetyczne, np. zespół Turnera.
Wtórny brak miesiączki
Wtórny brak miesiączki to sytuacja, w której kobieta, mająca wcześniej regularne cykle, przestaje miesiączkować. Zawsze wymaga wnikliwej diagnostyki, w tym badań hormonalnych, obrazowych i konsultacji specjalistycznych.
Objawy okresu bez okresu
Brak miesiączki często nie jest jedynym objawem tego, że coś jest nie tak. Może mu towarzyszyć szereg innych symptomów, takich jak wahania masy ciała, nadmierne owłosienie (hirsutyzm), wypadanie włosów, zmiany nastroju, trądzik czy bóle podbrzusza. U kobiet cierpiących na zaburzenia miesiączkowania mogą pojawić się także objawy związane z chorobami tarczycy (np. zmęczenie, senność, zaburzenia koncentracji), zaburzeniami hormonalnymi (np. obniżone libido, suchość pochwy) czy problemy z zajściem w ciążę. Ustalenie dokładnego obrazu klinicznego jest kluczowe dla prawidłowego rozpoznania.
Czym są zaburzenia miesiączkowania?
Zaburzenia miesiączkowania to szeroka grupa nieprawidłowości w zakresie długości cyklu, czasu trwania miesiączki, ilości traconej krwi lub regularności krwawień. Mogą obejmować pierwotny i wtórny brak miesiączki, nieregularne cykle, bolesne miesiączki, obfite krwawienie czy plamienia międzymiesiączkowe. Wszystkie te zaburzenia mogą być objawem ukrytych problemów zdrowotnych, takich jak zaburzenia hormonalne, schorzenia macicy, a nawet choroby nowotworowe.
Zaburzenia miesiączkowania – objawy
Objawy zaburzeń miesiączkowania mogą obejmować zarówno zmiany w samym cyklu, jak i dolegliwości ogólnoustrojowe. Najczęściej pacjentki zgłaszają brak miesiączek, ich nieregularność, przedłużające się krwawienia lub ból w czasie menstruacji. Do innych symptomów należą m.in. zmęczenie, problemy z wagą, trądzik, zaburzenia emocjonalne i spadek libido.
Zaburzenia miesiączkowania – przyczyny
Przyczyny zaburzeń miesiączkowania są różnorodne i mogą wynikać z zaburzeń hormonalnych (np. PCOS, niedoczynność tarczycy, hiperprolaktynemia), problemów anatomicznych (np. mięśniaki macicy, polipy endometrialne), czynników związanych z trybem życia (stres, intensywny wysiłek fizyczny, niedożywienie) czy chorób przewlekłych (np. cukrzycy, celiakii).
Długotrwały brak miesiączki – skutki
Długotrwały brak miesiączki, niezależnie od jego przyczyny, może prowadzić do poważnych skutków zdrowotnych. Jednym z najistotniejszych jest obniżona gęstość mineralna kości, która zwiększa ryzyko osteoporozy. Długotrwałe zaburzenia hormonalne mogą wpływać negatywnie na płodność, powodować zaburzenia metaboliczne (np. insulinooporność) i zwiększać ryzyko chorób sercowo-naczyniowych.
Zaburzenia miesiączkowania – leczenie
Leczenie zaburzeń miesiączkowania w naszej poradni ginekologicznej jest kompleksowe i rozpoczyna się od dokładnego rozpoznania przyczyn problemu każdej pacjentki.